Feest – Dag dag!

Nummer 1000

Meilindis — Wed, 11 Jun 2014 19:15:57 +0000

Dit is mijn duizendste post op mijn blog! Veel, hè? Toch valt het mee, want ik begon eind 2005 met het bijhouden van dit blog. Ik heb niet altijd evenveel geblogd, soms maandenlang niet, maar toch kom ik hier steeds weer terug.

Mijn allereerste post hier ging over “Computerperikelen”, en indertijd was ik bezig om een stille pc samen te stellen. Dat was nog voordat ik Computer Science ging studeren, of daar zelfs over had nagedacht. Intussen is de bewuste pc al lang verouderd en vervangen, ben ik gaan breien, heb ik een Bachelor gehaald, ben ik getrouwd… er is veel gebeurd.

Voorlopig ga ik nog wel even door. Al is het alleen al om de tien jaar te halen!

Verjaardag David

Meilindis — Fri, 13 Sep 2013 22:03:31 +0000

Vandaag was het vrijdag de 13e 2013. Voor sommigen wellicht een lugubere dag, voor anderen, zoals David, … hun verjaardag! David moest werken, maar kwam wat eerder naar huis omdat hij per ongeluk koffie over zijn broek/overhemd had laten vallen. We konden dus samen lunchen, poffertjes Ik gaf David mijn cadeau: een slipcursus voor twee!

Ik had op Vakantieveilingen.nl een bon gekocht om te dineren bij een Grieks restaurant in Scheveningen, en daar gingen we ‘s avonds heen. Hij zat nogal ver van de Pier (eigenlijk meer bij de haven), dus we mochten een eindje wandelen om er te komen, lekker langs de zee.

Het restaurant was matig, het eten ook. Het gezelschap was gelukkig wel erg goed. We hadden het samen erg gezellig, en na het eten liepen we door oud-Scheveningen richting OV. We kwamen nog langs Barby’s Bar, dat was een foto waard.

We zagen precies onze bus wegrijden, dus besloten we om wat haltes te gaan lopen. Echter, toen we een paar haltes verder waren konden we ook de volgende bus precies uitzwaaien… Uiteindelijk hebben we bijna het hele stuk naar huis gelopen. Best lekker!

We relaxten nog even en namen later die avond een kopje thee met een aardbeientaartje. Leuk hoor, zo’n verjaardag! Morgen gaan we het nog een keer vieren, met Len en Bar!

It’s your birthday! Happy birthday!!

Meilindis — Wed, 13 Sep 2006 00:00:16 +0000

ER IS ER EEN JARIG, HOERA, HOERA, DAT KUN JE WEL ZIEN DAT IS DAVID! DAT VINDEN WIJ ALLEN ZO PRETTIG JAJA, EN DAAROM ZINGEN WIJ BLIJ (BLIJ BLIJ BLIJ): HIJ LEVE LANG, HOERA, HOERA, HIJ LEVE LANG, HOERA, HOERA, HIJ LEVE LANG, HOERA, HOERA!
LANG ZAL HIJ LEVEN, LANG ZAL HIJ LEVEN, LANG ZAL HIJ LEVEN IN DE GLORIA, IN DE GLORIA, IN DE GLORIA!
HIJ LEVE HOOG, HIJ LEVE HOOG, HIJ LEVE HOOG, HIJ LEVE HOOG, ZO HOOG, ZO HOOG, HIJ LEVE HOOG!

David is vandaag jarig, hij is 28 jaar geworden! Gefeliciteerd!!! Alleen moet hij gewoon werken, helaas, dus geen grote beachparty… waarschijnlijk gaan wij over een poosje samen onze verjaardagen vieren! David is tegen zes uur weer thuis, dus als je nog wilt bellen…!

Geslaagd!

Meilindis — Fri, 30 Jun 2006 10:21:48 +0000

Gisteravond heeft Peter (Davids broer), na 8 jaar studeren, zijn diploma uitgereikt gekregen! Daarmee natuurlijk van harte gefeliciteerd! De diploma-uitreiking vond plaats in Utrecht, in een erg warm en benauwd lokaaltje. De hele familie was meegekomen, ook de hele familie van Lilian (Peters vriendin) was present! Heel gezellig dus… We zaten met zijn allen achterin, want we kwamen een beetje laat binnen.

Eerst het officiële gedeelte, een leraar hield een toespraak, waarna iemand hem vroeg: “Wie bent u eigenlijk?”, dat was wel erg grappig. De andere sprekers stelden zich daarna allemaal netjes voor, die wilden die fout niet ook nog maken natuurlijk! Een ander vertelde wat persoonlijke dingen over de studenten, dat was minder interessant, aangezien wij die niet kenden. Na de praatjes moesten de studenten nog de eed afleggen. Ik heb niet goed kunnen zien wat Peter met zijn handen deed toen hij zei “dat beloof ik”, maar ik denk dat het wel goed zit. Toen volgde de uitreiking! Lilian en David stonden klaar met het fototoestel in de aanslag en Peter mocht in het tweede groepje aanschuiven om zijn diploma te tekenen. Ook werd hij nog symbolisch opgenomen in de Symphora-groep doordat er boven zijn hoofd een ballon tot ontploffing werd gebracht met confetti erin.

Na de uitreiking was het de beurt aan de studenten. Ze hadden nog een quizje voorbereid voor hun mentoren, zij moesten raden welke student met welke uitspraak werd bedoeld. Vragen als “Wie is het modepopje van de klas?” en “Wie is er altijd wel in voor een goede conversatie, al is het aan de telefoon?” waren natuurlijk makkelijk voor hen die Peter kenden. Ook na enig nadenken kwamen we wel uit “Wie heeft er een paar zware jaren achter de rug, maar is er sterker uitgekomen?” (Peters familie natuurlijk). Helaas zagen de mentoren dit anders, en schreven ze steeds namen op die we niet kenden. Toen uiteindelijk de verliezer bekend was was Peter een van degenen die na al die jaren eindelijk wraak mochten nemen: met een busje spoten ze allemaal smerig plakspul over de arme juf heen en het was schokkend om te zien hoeveel Peter van zijn daad genoot.

Toen was het zo’n beetje voorbij en gingen we met de hele bubs naar Amersfoort om daar nog even verder te feesten. Het huis was helemaal afgeladen en het was erg gezellig om iedereen even te zien. David en ik bleven maar een uurtje ofzo omdat we ook nog terug moesten rijden naar Den Haag en we al erg moe waren. Een ander keertje spreken we wel weer privé af om bij te kletsen. We zijn allemaal erg trots op Peter dat hij zo heeft doorgezet en dit resultaat heeft behaald!

Parteh in Amsterdam

Meilindis — Fri, 09 Jun 2006 11:31:52 +0000

Gisteravond was het slotconcert van de blokfluitafdeling in Amsterdam. Dat was natuurlijk de laatste keer voor María en Stephanie, maar ook voor een van de twee docenten, Walter van Hauwe, die nam ook afscheid. Het sprak vanzelf dat AeroDynamic zich nog een laatste keer zou laten horen, dit keer geen hedendaags stuk, maar een middeleeuwse ballade van Solage, die we ook vorige week op Stephanies eindexamen hadden gespeeld.

We waren er al erg vroeg, tegen zes uur, terwijl het concert om acht uur zou beginnen. Even inspelen, beetje uitproberen hoe de akoestiek is en waar we gaan staan… en dan wachten tot het feest zou beginnen! Het beloofde een lang concert te worden, er zouden elf mensen/ensembles spelen, in totaal denk ik wel een uur of twee muziek of meer.

Stephanie en María zouden ook een stuk van Dunstable spelen, samen met Erik, als tweede in het programma. AeroDynamic was vierde en dan kon ik ook verder gaan zitten luisteren. Maar o jee, tijdens het eerste stuk werd Stephanie helemaal niet lekker, misselijk, koud zweet, dus spelen ging even niet. Gelukkig kon een van de anderen inspringen en haar stuk wat eerder in het programma spelen zodat Stephanie even tijd had om een frisse neus te halen en bij te komen. En ze is een doorzetter hoor, die Stephanie! Even later stond ze gewoon weer te spelen, wel wat witjes, maar je hoorde het er niet aan af…

Het stuk met AeroDynamic ging erg goed, veel beter dan vorige week, waarschijnlijk omdat nu de spanning er wat af was. Ik had er echt een goed gevoel bij, en gelukkig is het ook opgenomen, voor de Concertzender zelfs, dus misschien horen jullie het nog eens een keer voorbijkomen!

Het concert duurde inderdaad erg lang, pas om kwart voor elf was het geheel afgelopen, na ook nog wat onverstaanbare speeches (nogmaals bedankt David, voor je rigoureuze applaus!) en allerlei zeer verschillende stukken (en Hester, bedankt voor de piep in onze oren…). Maar het begon pas! Elk jaar vindt dit concert plaats, en elk jaar is er daarna een feest, steeds bij iemand anders. Dit jaar was het bij Stephanie en wij gingen er ook nog eventjes heen.

Ze had er veel werk van gemaakt, allerlei lekkers was al dagenlang gekookt en voorbereid, en dat kwam goed uit, want ik had erge trek. Hmmm, pastasalades, quiche, pizza, van alles en nog wat en natuurlijk zelfgemaakte brownies… Het werd ook echt druk, langzaamaan druppelde iedereen binnen, en het is niet zo groot bij Stephanie. Gelukkig heeft ze een dakterras, en daar stonden we hutjemutje bij elkaar, heel gezellig, met waxinelichtjes op de balkonrand voor de sfeer. Jammer dat ze steeds uitwoeien…

Het was iets na half een toen we besloten weg te gaan, we moesten immers nog twee uur reizen, dus we liepen naar het station. Daar aangekomen kwamen we erachter dat we op een minuut de trein hadden gemist, en dat de volgende pas over een uur ging. Domper! Dus wij gaan zitten lezen. Na een poosje kwam de nieuwe trein op het bord te staan, maar we schrokken heel erg: Den Haag stond niet in de bestemmingen! Nee!!! Niet nog een uur wachten! Voor de grap probeerde ik toen even met mijn PDA op internet te komen, en ik was erg verbaasd toen dat lukte! In ieder geval kon ik wel naar ns.nl. Daar zocht ik dan maar op wanneer de volgende trein ging. Uiteindelijk bleek dat het bord gewoon niet klopt, gelukkig, en dat hij gewoon reed.

Maar wel naar Den Haag CS en we hadden onze fietsen bij HS staan. Trams rijden natuurlijk niet meer om die tijd… dus dat zou lopen worden. In de trein was het gigantisch druk, hij stond vol, mensen stonden in de halletjes en in het gangpad en het was ontzettend benauwd… we probeerden of we staand konden slapen, maar dat is niet gelukt. Onderweg besloten we om in Den Haag maar gewoon een taxi naar huis te nemen, het was al zo laat en we hadden het helemaal gehad.

We pinden geld op het station, liepen naar buiten, en zagen zo ongeveer de laatste paar taxi’s net wegrijden. Gelukkig kwam er even later een taxibusje langs, waar we wel in konden stappen. De chauffeur was een beetje apart, wel aardig, en hij reed stevig door (70, terwijl hij mobiel belde…, en door rood!). We waren dus lekker snel thuis, waarvoor dank. We gingen maar snel naar bed want het was ondertussen al half vier…

Parteh @ Zeroth

Meilindis — Tue, 31 Jan 2006 18:10:43 +0000

Na een mislukte eerste poging (wegens ziekte van de gastvrouw ), was het afgelopen zaterdag tijd voor parteh @ zeroth v. 2.0! David en ik gingen al mooi op tijd richting Tuinhark, met wie we dan een cadeautje zouden gaan kopen. We waren natuurlijk van plan om niet weer de fout te maken om de Afsluitdijk te nemen (al was dat best interessant ), dus bij Amsterdam letten we extra goed op dat we niet weer richting Lelystad-Leeuwarden gingen (al klinkt dat nog steeds best logisch…). Nou moet je je voorstellen, je komt aan bij de Ring A10 vanuit het zuiden en vervolgens kan je kiezen voor Ring West en Ring Zuid. Het rare is alleen dat Ring West rechtsaf is en Ring Zuid linksaf. Dit is, zo achteraf gezien, de reden dat we het toch weer fout deden . Vanuit het zuiden gezien is west toch linksaf? Dus ik (ja, deze keer reed ik) haalde oost en west door elkaar doordat ik op het verkeerde been werd gezet. Voor een volgende keer: Ring Zuid!!! Maar nee, we zijn niet weer de Afsluitdijk over gereden, hoor. Ik zat nog wel een beetje op te letten, en had al vrij snel door dat we de verkeerde kant op reden op de Ring. Logische gevolgtrekking was dan dat we, als we maar lang genoeg door zouden rijden, uiteindelijk wel bij de juiste afslag (Amersfoort-Almere) terecht zouden komen. Na een hele poos rechtsaf te hebben gereden was dat ook zo, en we vervolgden onze weg door de polder. Wel wat tijd verloren, maar in ieder geval gebeurt ons dit niet nog eens! Zo tegen half drie waren we in Grun, waar we eerst even gingen tanken (er zat nog minder dan twee liter in de tank ). We maakten nog een kort tourtje over het Zernike-complex, dat had ik nog nooit gezien en David kon dus mooi even zijn oude school showen. Door naar Tuinhark. Hmmmm, lekker kopje T met boterkoekjes (láng geleden!) en toen begon de tijd ook alweer te dringen om richting stad te gaan, de winkels sloten immers om vijf uur want het was zaterdag. We namen de bus en waren al snel in het centrum. Natuurlijk wisten we al lang wat we wilden kopen (iets bij de WirWar voor de verandering, waarschijnlijk weten ze daar gewoon ieders verjaardag zo langzamerhand…), maar we maakten ook even gebruik van de gelegenheid om nog wat verder rond te kijken. Tuinhark knoopte een gesprekje aan met de bazin van de WirWar over Duin, terwijl David en ik ons verlekkerden aan allerlei mooi uitziende spellen.

Dit spel hebben we gekocht voor Zeroth…

Voordat we téveel in verzoeking gebracht zouden worden maakten we dat we wegkwamen en gingen even naar de Scholtens Wristers. Ook al zoveel moois… Nog even wat handcrème halen voor Tuinhark, en o ja, hij kocht ook nog Kult:Heretic Kingdoms (een PC-game) voor een luttele twee euro (review! review!), en we gingen weer richting bus.

Dit is het spel van Tuinhark, kijk ook eens op deze pagina

Tuinhark had ons opnieuw een fancy diner beloofd, en dat hebben we geweten. Maar liefst drie gangen: Chinese tomatensoep met prei, kip en taugé, daarna Kip Tandoori en als dessert een frambozen- of een griesmeelpuddinkje. Heel lekker allemaal. Het was ondertussen ook al weer tijd voor de boys om zich op te tutten (ik heb dat niet nodig 8) ) en iets na achten stonden we bij Zeroth op de stoep. Langzaam druppelde iedereen binnen, Zeroth wist eigenlijk niet zeker wie er allemaal kwamen, dus dat was een verrassing. In ieder geval waren er uiteindelijk geloof ik een stuk of elf mensen, en werd het erg gezellig. Ook de hapjes waren goed, Zeroth, goeie voorbereiding!

Hmm, dat ziet er lekker uit, hè? En gezellig!

Natuurlijk kreeg Zeroth ook cadeautjes, zoals: Chez Geek (een spel)…

Zeroth kreeg een speciaal boek…

In dit pak zaten leuke borden…

En nog veel meer! Het leek ook allemaal wel in de smaak te vallen. Langzaam werd het later en later, bijna iedereen had de smaak van de Whiskey Cream te pakken gekregen, of van andere spiriti, dus de sfeer werd wat losser en hier en daar meliger.

Ontdekt door Edith en daarna door bijna iedereen…

Zoals ook Tuinhark al op zijn blog vertelde zaten we uiteindelijk nog tegen een uur of kwart over vier met een stel te kijken naar Bernie und Ert, een zeer sadistische parodie op de ons allen welbekende Bert en Ernie, kijk maar eens hier als je het aandurft je oude idolen voor gek te zien staan…

Het was erg gezellig en grappig

Ja, toen was het eigenlijk wel mooi geweest. Sommigen van ons moesten nog naar een tweede feestje ( om half vijf nog?) en anderen hadden later die zondag nog wat verplichtingen…. goed, we gingen er dus maar eens vandoor en waren om half vijf weer in Tuinharks flat. Nog even het luchtbed oppompen, bed opmaken en zo tegen vijf uur gingen we slapen, al met al een leuke avond!

Fijne feestdagen!

Meilindis — Thu, 05 Jan 2006 15:26:20 +0000

Gek genoeg voelden David en ik de feestdagen dit jaar helemaal niet aankomen. Misschien kwam het door het feit dat we de week van Kerst allebei geen vakantie hadden… Maar goed, Kerst is een familiefeest en dus gingen we onze ouders bezoeken.

Op kerstavond gingen we naar Hoogeveen, waar we de katten bij de ouders van David afzetten (logeerpartijtje!) en vervolgens reden we door naar mijn ouders. We zouden de eerste kerstdag bij mijn familie zijn, waarna we op tweede kerstdag bij Davids familie werden verwacht. Jammergenoeg had mijn moeder het gehele weekend dienst, wat er dus op neerkwam dat ze nauwelijks thuis was. Mijn vader was er gelukkig wel. Er moest nog wat aan de computer gebeuren, wat uiteindelijk meer werk bleek te zijn dan het leek. Ook moesten we alvast het toetje voor morgen voorbereiden… Maar ook dronken we gezellig samen koffie en luisterden we naar een interessant programma op de radio over Napoleons veldtocht tegen Rusland. Uiteindelijk aten we toch nog gezellig met zijn vieren die avond. We maakten het niet al te laat, omdat we de volgende ochtend om tien uur bij Davids familie werden verwacht voor het kerstontbijt.

Mooi op tijd gingen we tweede kerstdag de deur uit (dachten we), maar wat bleek, we moesten krabben! Daar hadden we niet op gerekend, maar gelukkig kwamen we niet erg veel later aan. Het ontbijt stond al klaar, en van een kleine gingen we over naar een grote familie: we waren met zijn achten! Een stuk drukker natuurlijk, maar wel erg gezellig. De rest van de dag waren de anderen bezig met koken, alle kinderen zouden een gang van het kerstdiner voorbereiden en we zouden dan tegen vier uur gaan eten (dan hadden we lekker de tijd, want we moesten ‘s avonds weer naar Den Haag). Ons aandeel was al klaar, maar ook hier moest nog wat aan de computer gebeuren…

We aten dus mooi op tijd en het was erg lekker. Een voorgerecht van een Portobellopaddestoel, gevuld met sjalotjes, gorgonzola en verse tijm, in een jasje van bladerdeeg… Vervolgens een uitgebreide kaasfondue, en als toetje onze specialiteit: bokkenpootjesijstaart! Iedereen zat aangenaam vol en na een kopje koffie gingen we maar weer eens richting Den Haag!

Die week moesten we allebei weer hard werken en met oud en nieuw hadden we afgesproken om dat in Groningen te vieren bij onze goede vriend Tuinhark, met een aantal vrienden. Op zaterdagmiddag gingen we dus richting het hoge noorden, we konden door de polder, dat is sneller dan via Utrecht-Amersfoort-Zwolle, dus we gingen eerst richting Amsterdam. Deze route kenden we iets minder goed, dus moesten we meer opletten, maar toen we een bordje zagen staan met “Groningen 175” er op wisten we dat we goed zaten. Of niet…? Op een gegeven moment zei ik dat ik het helemaal niet herkende, en David zei dat het net leek of we bij de Afsluitdijk waren, waarna we prompt een bordje zagen staan met daarop “Afsluitdijk”! Woepsie!

Nou ja, we reden maar door, ik was nog nooit over de Afsluitdijk gereden, dus dat was wel speciaal…. Een beetje laat, maar toch als eerste gasten kwamen we bij Tuinhark aan. Al snel volgden meer vrienden en we werden getrakteerd op frietjes en loempia’s. Ongeveer iedereen had oliebollen of appelflappen en flessen wijn meegenomen, dus daaraan geen gebrek. Daarentegen wel aan een redelijk essentieel iets: een kurkentrekker! Volgende verjaardag dus ff scoren… We keken naar de conference van Youp van ‘t Hek, die errug sterk was. Minimaal decor, maximale uitdrukkingskracht. De klok volgde, maar waar er meestal wel iets spannends gebeurt in de laatste minuut of tien seconden, liep deze onverstoorbaar door! Maar ja, dat doet de tijd in het echt natuurlijk ook.

Nog meer verrast waren we allemaal door het feit dat er in de straat GEEN ENKEL stukje vuurwerk werd afgestoken! Niks, nul, nada, zip, echt in geen velden of wegen te bekennen Het vuurwerk aan de andere kant van de flat maakte dat gelukkig ruimschoots goed. Go Vinkhuizen!

We speelden nog een spelletje “De grote Dalmuti”, leuk spel trouwens, en tegen half drie gingen we maar eens bedden oppompen. Wij moesten dat met een klein lek voetpompje (no offense, Tuinhark), in tegenstelling tot sommige anderen… We moeten echt gauw zo’n luchtbed kopen met electrische pomp!

De volgende ochtend ontbeten we met warme broodjes (helaas geen eieren ), en tja, we moesten eigenlijk al best snel richting Hoogeveen wilden we nog een beetje op tijd weer in Den Haag zijn… Dus tegen half twee reden we weg. Bij mijn ouders bleven we even wat drinken, het was gezellig, de computer werd weer teruggezet (die hadden we mee gehad, maar helaas konden we het probleem niet oplossen), en vervolgens reden we nog even langs Davids ouderlijk huis. Even een bakje koffie en snel weer verder. Tegen een uurtje of zeven waren we thuis en konden we nog even ontspannen voordat de werkweek weer zou beginnen… Gelukkig zijn die feestdagen niet ieder weekend! Maar wel leuk om even bij te kletsen met iedereen.

Parteh!

Meilindis — Sun, 13 Nov 2005 13:26:51 +0000

Gisteren was het dan zover, mijn verjaardagsfeest zou ‘s avonds plaatsvinden. Ik had veel mensen uitgenodigd, twee konden er niet en toen kwamen er uiteindelijk toch nog tien vrienden langs! Van die groep zouden er zes blijven slapen, dus volle bak en even wat voorbereiding qua schone handdoeken/beddengoed en ontbijtbenodigdheden…

Tegen kwart over acht kwamen de eerste mensen. Langzaamaan druppelde het vol en gingen we van de thee over op fris en drank. Tussendoor nog een stukje slagroomtaart, het is toch een verjaardagsfeestje hè, zelfs de poezen hebben een stukje gehad, al was dat niet gepland en zeker niet de bedoeling… Er werd veel gekletst, onder andere over computers, computers, star trek (Venus of Nine ;)), computergames, computers en wiskunde. O ja en natuurlijk het verjaardagscadeau dat een van de gasten voor zijn vader had gekocht. Hij wilde het niet zeggen, maar ik heb het lekker tòch geraden!

Leuke cadeaus kreeg ik ook, een paar dagen terug had ik al vier wijnglazen gekregen, die tussen twee haakjes goed van pas kwamen, verder kreeg ik een boekenbon, een vijzel van natuursteen, body lotion en badschuim en ook nog eens twee spelletjes die erg leuk klonken: Saboteur en Uwo. Die ga ik zeker binnenkort uitproberen! Nogmaals bedankt iedereen!

Na een leuke avond was het toen tijd om de bedden klaar te gaan maken. Onze Tetris-ervaring lwam goed van pas bij het indelen van de matrassen en luchtbedden. Helaas had ik geen luchtbedpomp, dus moesten sommigen even flink doorblazen, want er moest zowel een een- als een tweepersoonsluchtbed worden opgeblazen. David en ik gingen maar gewoon in onze slaapkamer slapen, de woonkamer was echt helemaal vol.

Het was toen een uur of half drie, en we lagen net lekker bijna te slapen toen we schrokken van een enorm gekraak en het feit dat we omlaag bewogen… Bleek dat we door het bed waren gezakt ! In het midden zit een soort lat waar de lattenbodems op steunden en dat was door het geschuif met het bed scheef gaan staan, vervolgens gaf het geen steun meer en zakten we erdoorheen. Heel vervelend, midden in de nacht dan maar het bed op zijn kant zetten, lattenbodems en dergelijke ergens kwijt en dan het matras maar op de grond en verder slapen. We baalden er ontzettend van.

Zondagochtend werden we tegen een uurtje of negen wakker, tegen tienen stonden we op en moesten opeens acht mensen douchen. David en ik begonnen vast het ontbijt klaar te maken, broodjes bakken, eieren koken, bolletjes en suikerbrood snijden… Gisteren was er namelijk geen brood meer toen we bij de C1000 kwamen en dus hadden we bolletjes enzo ingeslagen. Volgens mij viel het ontbijt wel in de smaak, ik heb op dat gebied dan ook een naam hoog te houden ;).

Spontaan besloten we na het ontbij om nog even naar het strand te gaan, dus we namen bus 14 naar Scheveningen. Het was prachtig weer, heel zonnig en fris, dus we hebben een lange strandwandeling gemaakt. Om even te relazen bezochten we vervolgens nog een restaurantje, waar we een kopje koffie, thee of warme chocolademelk nuttigden. In dat restaurant hingen erg veel infraroodlampen en wij zaten zo ongeveer in het midden waar ze allemaal heen straalden. Erg warm dus. Ook in de bus terug was het erg benauwd, we haalden allemaal opgelucht adem toen we uitstapten.

Thuisgekomen ging bijna iedereen meteen weg richting trein, met nog een betrekkelijk lange reis voor de boeg. Het huis leek ontzettend leeg opeens. Acht mensen in een huis is dan toch eigenlijk best veel. Ik vond het in ieder geval erg gezellig en ontzettend gaaf dat iedereen van zo ver gewoon is gekomen! Iedereen bedankt!