Film – Dag dag!

Tijd tekort?

Meilindis — Fri, 29 Sep 2006 09:23:00 +0000

Als je, zoals ik, het altijd erg druk hebt, heb je natuurlijk geen tijd om uitgebreid en vaak films te gaan kijken. Gelukkig bestaat internet en zijn er wat slimme figuren geweest die iets bedacht hebben voor ons gehaaste mensen: Movie-a-minute . Het idee is om de belangrijkste scènes uit beroemde films achter elkaar te monteren, zodat je de essentie “gezien hebt”. Check it out!

Review: Hipnos

Meilindis — Sat, 09 Sep 2006 23:13:31 +0000

Vanmiddag waren David en ik even met de auto naar de stad (dat is pas decadent, maar ja, ik was nieuwsgierig naar de parkeergarage onder de Grote Markt…), want ik moest een bibliotheekboek terugbrengen, en toen besloten we om nog even de Free Record Shop in te gaan om een DVD’tje te scoren. Immers, kopen is bijna even duur als huren…! Mijn oog viel op Hipnos, een film die, volgens de achterkant, ging over een jonge vrouwelijke dokter, die in een psychiatrische inrichting gaat werken. Alleen pleegt de ene na de andere patiënt zelfmoord. Na een tijdje gaan voor haar ook fantasie en werkelijheid door elkaar lopen. Een veelbelovende (Spaanse) thriller dus.

Maar ja, dan ga je hem kijken. Mooie camerabeelden, maar wel erg afstandelijk gefilmd. Een knappe hoofdrolspeelster, die echter totaal geen diepte krijgt voor mij. En een verhaal dat pretendeert een psychologische thriller te zijn, maar dat eigenlijk vrij goedkoop en vaak voorspelbaar is. De verrassende plotwending aan het eind is met name een verrassing omdat deze gewoon niet klopt met de rest van het verhaal. Ja, dan kun je ook niet voorspellen hoe het afloopt. Er is wel een suggestie van een voltooide cirkel, maar je blijft met een onbevredigd gevoel achter.

De muziek en geluidseffecten vond ik wel goed gedaan, maar mijn algehele indruk van de film is eigenlijk niet positief. Een elitaire, filmhuisachtige insteek, maar totaal niet de diepte en menselijkheid die daarbij horen. De verplichte bloot- en seksscènesdie we kennen uit de Nederlandse film. De hoofdrolspeelster die op elke situatie eigenlijk op een rare, hysterische manier reageert. De vervreemdende kracht van de onvoorspelbaarheid van psychiatrische patiënten wordt wel uitgebuit, maar ik heb nooit het gevoel dat het ergens naartoe gaat, dus de spanning wordt niet echt opgebouwd. De beklemming die je zou moeten bekruipen als je echt in een film gezogen word, waarin je geen idee hebt wat nou wel en wat nou niet echt is, heb ik geen moment gevoeld. Erg jammer, want het verhaal klonk veelbelovend.

Review: King Kong

Meilindis — Sun, 25 Jun 2006 11:48:59 +0000

Regie: Peter Jackson
Met onder andere: Naomi Watts, Jack Black, Adrien Brody e.a.

Gisteravond hebben David en ik deze film gehuurd, omdat we die al een poosje wilden gaan bekijken. Niet al te lang geleden draaide hij in de bioscoop, en terugkijkend moet dat wel helemaal een overdonderende ervaring zijn… Ik zou hem iedereen aanraden, maar verwacht niet een gewone actiefilm met leuke special effecten. Deze film is veel meer dan dat alleen.

Het is het jaar 1933 en de jonge actrice Ann Darrow zit zonder werk. Normaal gesproken werkt ze in het vaudeville, een soort variété, waar ze mensen aan het lachen maakt. Nu is echter het theater gesloten en ze heeft dringend een nieuwe baan nodig, om eten te kunnen kopen.

Carl Denham is een filmregisseur die niet zo erg gewaardeerd wordt als hij had gehoopt. Zijn sponsoren besluiten om de geldkraan dicht te draaien omdat ze niet tevreden zijn over zijn vorderingen met zijn jongste film. Hij heeft echter grootse plannen, hij heeft ergens de kaart bemachtigd van een nog onontdekt eiland, Skull Island, en is vastbesloten om daar heen te gaan om als eerste ter wereld daar alles vast te leggen op film. Dit zou hem er weer helemaal bovenop moeten helpen. Probleempje: zijn steractrice voor de film doet niet meer mee en de schuldeisers zitten hem achterna. Hij moet snel een vervangster vinden en wegvaren uit New York.

De twee komen elkaar tegen en Denham weet Ann te paaien, eigenlijk heeft ze geen andere keus dan te accepteren omdat ze aan de grond zit. De ploeg vaart snel weg uit de haven en op de oceaan begint het filmen.

Ik ga niet het hele verhaal vertellen, want dan ben ik nog wel even bezig (de film duurt drie uur!). Laat ik volstaan met te zeggen dat het eiland wordt ontdekt en dat op dit eiland King Kong woont, een gigantische gorilla, die de laatste van zijn soort lijkt te zijn. Ann wordt door de inboorlingen aan hem geofferd, maar na de eerste angst ontpopt King Kong zich tot een eenzame aap die gezelschap wil en verliest Ann langzaam haar angst voor de reuzengorilla. Haar reisgenoten echter willen haar redden en organiseren een reddingsoperatie vol gevaren.

Deze film is beslist niet geschikt voor kinderen, er zitten nogal wat smerige scènes in met betrekking tot de oerbewoners van de jungle op Skull Island en het verhaal is echt ontzettend tragisch. Je wordt helemaal meegesleept, beleeft alle angstige momenten mee, en blijft hopen op een gelukkig einde, misschien tegen beter weten in. Het is het tegenovergestelde van een feelgoodmovie. Haarscherp wordt de hebzucht van de mens afgetekend, die ten koste gaat van liefde, schoonheid en medelijden. Carl Denham lijkt naar believen zijn geweten aan en uit te kunnen zetten en is een ongelooflijk goede manipulator. Toch verliezen op een gegeven moment ook zijn vleiende en geruststellende woorden hun waarde. Hij heeft geen idee wat hij aanricht en velen sterven voor zijn egoïstische droom.

Na deze film gezien te hebben voelden David en ik ons allebei beroerd. Je gaat zo ontzettend meeleven met King Kong, met Ann Darrow, maar ook met alle onschuldige mannen die denken dat ze op een nobele missie zijn, namelijk het redden van Ann, maar die eigenlijk voor het karretje van Carl Denham gespannen worden. Het is zo onrechtvaardig, de goeden zijn het slachtoffer en de slechten worden er rijk en beroemd van. Onrechtvaardig, maar wel realistischer dan je zou willen en dat maakt dat deze film zo’n impact heeft. Je kunt zeggen dat King Kong maar een dier is, dat hij toch de laatste was van zijn soort en dus ongelukkig, maar King Kong is alleen maar een symbool. Samen met Ann Darrow staat hij voor het pure en onschuldige dat het slachtoffer wordt van hebzucht en gewetenloosheid. Deze zo basale onrechtvaardigheid raakt iedereen.

Een zeer indrukwekkende film dus, met grandioze scènes en special effecten die ontzettend knap zijn gemaakt, maar die in dienst staan van het verhaal. Op een gegeven moment is de spanning van een achtervolging bijna onaangenaam hoog, dat vind ik ontzettend knap gedaan. De acteurs zijn erg geloofwaardig, en ontwikkelen zich tijdens de film. De originele King Kong (1933) heb ik niet gezien, dus ik kan geen vergelijking maken, maar ik was van deze film enorm onder de indruk. Een film die je gezien moet hebben en ik denk dat deze remake wel net zo’n klassieker zou kunnen worden als zijn voorganger.

Review: X-Men: The Last Stand

Meilindis — Mon, 19 Jun 2006 12:48:00 +0000

Regie: Brett Ratner
Met onder andere: Patrick Stewart, Hugh Jackman, Famke Janssen, Halle Berry, Sir Ian McKellan

Deze review bevat spoilers! Wil je de film nog zien, lees dan niet verder!

Een paar weken geleden had ik me al voorbereid door de eerste twee delen van deze trilogie te bekijken en dit zou de spetterende afsluiter worden! Van deel 1 en 2 was vooral blijven hangen dat ik de mix tussen actie en verhaal zo goed vond. De karakters waren goed uitgewerkt en de special effects stonden in dienst van het verhaal. Het zou leuk zijn als deel 3 hierop zou aansluiten. Dit was niet vanzelfsprekend, omdat er namelijk een nieuwe regisseur voor was aangetrokken…

Dat was dan ook wel te merken. De balans die ik in 1 en 2 zo mooi vond was verdwenen. de special effects waren erg mooi, en knap uitgevoerd, dat wel. Ze stonden alleen teveel op zichzelf. Op het verhaal zelf vallen ook dingen aan te merken. Er zijn teveel verhaallijnen die nergens naartoe gaan. Even wordt er aan iets geroken, maar er wordt nooit op teruggekomen. Er worden veel nieuwe karakters geïntroduceerd, maar niemand wordt echt uitgewerkt. Okee, de oude helden uit de eerste twee delen ken je beter, maar het stoort wel.

En het feit dat uiteindelijk drie van de bekende karakters doodgaan en drie andere hun krachten kwijtraken helpt ook niet echt. Al na een paar minuten gaat Cyclops namelijk dood, je ziet het niet eens gebeuren, geen heldendood voor een zo belangrijk karakter. Dan sterft Professor Xavier. Dat doe je gewoon niet als je in de stijl van het genre wilt blijven. De good guys gaan niet zomaar dood. En aan het eind sterft Jean Grey, die daarvoor dus toch nog in leven blijkt te zijn. Op die laatste dood heb ik het minste aan te merken, die paste wel in de lijn van het verhaal. Waarom zou Ratner het gedaan hebben?

Ik hoor van veel kanten dat het verhaal überhaupt niet klopt met de originele comics. Ze hebben een aantal verhaallijnen genomen, maar geen enkele echt uitgewerkt, meer een combi gemaakt. Natuurlijk moet je compromissen sluiten als je een verhaal wilt verfilmen. Op het witte doek werken dingen immers anders dan in een stripverhaal. Op zich vond ik het verhaal ook niet zo slecht, er zijn eigenlijk twee plotlijnen. De eerste plotlijn is dat er een “Cure” is ontwikkeld voor mutanten. Een manier om ze weer in normale mensen te veranderen. Natuurlijk willen de meeste dat niet, maar de volgers van Magneto besluiten om echt een oorlog te beginnen hierover.

De tweede plotlijn heeft te maken met Jean Grey. Zij heeft de vloedgolf uit deel twee overleefd doordat haar onderbewuste haar lichaam overnam. Haar krachten zijn namelijk zeer groot (niemand is zo sterk), maar vrijwel geheel onbewust. Dat onbewuste deel van haar, dat zich Phoenix noemt, is vooral instinct. Ze wordt een gevaar voor de wereld en er moet iets gebeuren om te zorgen dat ze die niet vernietigt. Wat me een beetje stoorde was dat ze eigenlijk de laatste twintig minuten alleen maar toe staat te kijken. Dit is vreemd. Dan besluit ze opeens om alles te gaan vernietigen omdat er ook wat projectielen haar kant op komen. En haar make-up is ronduit lelijk. Ze lijkt meer op een zombie dan op een phoenix!

De twee plotlijnen lopen door elkaar en dat is wel leuk gedaan. Het geheel stevent af op een apocalyptisch eind en we worden niet teleurgesteld. Brett Ratner heeft alles uit de kast getrokken voor de slotapotheose. Toch is het bezwaar van veel X-menfans dat het lijkt alsof de regisseur niks weet van de originele X-mencomics. Er gebeuren teveel dingen die niet passen in de oude verhalen. Dat kan ik niet goed beoordelen, want ik heb de oude comics nooit gelezen. Als je dat niet hebt, zoals ik, kun je de film waarschijnlijk wel meer waarderen.

De film is niet slecht, zeker niet. Hij is alleen ook niet geweldig, en de verwachtingen waren erg hoog gespannen. De eerste twee films spraken mij persoonlijk meer aan, maar de actiefan zal in deel 3 meer aan zijn trekken komen. Het is een kwestie van smaak. Hij is zeker de moeite waard om een keer te bekijken! En zoals het hoort blijft de mogelijkheid van een sequel open aan het eind…

Review: Greedy

Meilindis — Tue, 06 Jun 2006 13:46:18 +0000

Regie: Jonathan Lynn

Met o.a.: Michael J. Fox, Kirk Douglas en Olivia d’Abo

Gisteravond gespot op tv: Greedy. Bij nader inzien had ik deze film al een keer gezien, maar hij was wel zo leuk en zo ver weggezakt dat ik hem nog een keertje wilde zien.

Uncle Joe is rijk. Erg rijk. Zo rijk, dat zijn familie zo ongeveer alles zal doen om bij hem in een goed blaadje te komen met het oog op de erfenis. Uncle Joe heeft dat natuurlijk wel in de gaten en maakt schaamteloos misbruik van de hebzucht van zijn familieleden. Hij zet ze ertoe aan elkaar zwart te maken, een stel heeft zelfs alleen maar zoontjes (expres) die allebei Joe heten… Je merkt, dit kan nooit goed blijven gaan.

Op Joe’s verjaardag maakt de familie kennis met Molly, zijn verpleegster. Een jonge, knappe vrouw waar Joe helemaal verliefd op lijkt te zijn. De familie ziet de erfenis in gevaar komen en speelt een troef uit: het lievelingsneefje van Joe wordt opgespoord en geherintroduceerd. Deze Danny is een mislukt bowler die zijn leven drastisch zal moeten wijzigen na gestopt te zijn met zijn bowlingcarrière. Daarvoor heeft hij geld nodig.

Danny lijkt eerst geen interesse te hebben voor de erfenis, maar alleen zijn band met Joe te willen aanhalen. Toch raakt ook Danny gevangen in het web van hebzucht en afgunst dat heerst in de familie. Het blijft lang spannend wie het fortuin zal erven, Molly of Danny? Of heeft oom Joe nog andere plannen? Na een onverwachte plottwist lijkt alles helemaal mis te gaan, maar toch eindigt de film positief.

Een goed gemaakte, goed geacteerde film. Oom Joe is een medogenloos bespeler van de slechtste kant van mensen. Hij manipuleert iedereen in zijn omgeving om redenen die alleen hijzelf kent. Danny is een wat naïeve jongen die erg sympathiek overkomt, maar toch wordt meegesleurd door de omstandigheden. Beide acteurs spelen erg goed. De familie is ook geweldig vormgegeven, geloofwaardige types, die je niet graag tegen zou willen komen, maar die misschien zonder oom Joe best te pruimen zouden zijn geweest. Zeer goede film, ook meer dan tien jaar later nog niet verouderd. Aanrader!

Review: X-men en X2

Meilindis — Tue, 23 May 2006 18:49:42 +0000

Binnenkort (25 mei om precies te zijn) komt X-men 3 in de bioscoop. Het plan werd geopperd om met vrienden daarnaartoe te gaan, maar er was één probleempje: ik hed deel 1 en 2 nog nooit gezien…

Daar viel natuurlijk wel iets aan te doen… X-menmarathon here I come! Afgelopen zondag was X2 op tv en het was een kleine moeite om even deel 1 te huren bij de videotheek… dus zondagavond tegen half zeven ging het spektakel van start!

Deel 1 (2000)

Regie: Bryan Singer

Met: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Ian McKellen, Famke Janssen, Anna Paquin e.a.

In deel 1 wordt de basis gelegd voor de trilogie die de films uiteindelijk moeten gaan vormen. Er wordt een beeld geschetst van een wereld waarin de evolutie weer een sprongetje heeft gemaakt: sommige mensen (mutanten genoemd) krijgen de beschikking over speciale krachten, zoals het beheersen van vuur, door muren heen kunnen lopen, enzovoorts. Enige probleem: de gewone (en nu dus “inferieure”) mensheid bestaat er gewoon nog naast, wat voor veel angst zorgt bij beide groepen. Gewone mensen zijn bang voor de krachten van de mutanten en de mutanten zijn bang voor de agressie die daardoor ontstaat vanuit de gewone mensen.

Grofweg gezien zijn er twee groepen mutanten, namelijk die, die onder de hoede van Charles Xavier, een invalide mutant gespeeld door Patrick Stewart, studeren en hun krachten voor vreedzame doeleinden aanwenden, en die, die zijn ingelijfd door Magneto, een vroegere vriend van Xavier, die er echter wat extremere denkbeelden op na houdt. Toch is Magneto niet de doorsnee evil villain, meer een soort sympathieke man die de weg kwijt lijkt te zijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit de standpunten van Rogue en Wolverine, die nieuw zijn in Xaviers groep. Magneto wil iets van ze, maar het blijft lang onduidelijk wat zijn plannen zijn. Als dat eenmaal duidelijk is worden echt alle special effects uit de kast getrokken. Mutanten met vreemde krachten nodigen daar natuurlijk erg toe uit, toch is dit niet overheersend in de film en dat is knap. Het eind is verrassend en de film laat een goede indruk achter.

Deel 2 (2003)

Regie: Bryan Singer

Met: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Ian McKellen, Brian Cox, Famke Janssen, Anna Paquin e.a.

En dan deel 2. Een van de weinige sequels die echt het niveau bereiken van de oorspronkelijke film. Zag je in deel 1 al mooie special effects, in deel 2 zijn ze minstens zo mooi. Maar ook het verhaal blijft sterk en is niet een slap ongeïnspireerd aftreksel van deel 1. De karakters worden verder uitgediept en de bad guy uit deel 1 staat nu aan de goede kant… of toch niet? Een nieuwe slechterik wil de president van de USA vermoorden… en alle mutanten! Het geheel stormt af op een spetterend einde… waarbij onderweg ook nog Wolverine’s verleden aan bod komt en de problematiek tussen mutant en normaal verder wordt behandeld. Dit belooft wat voor de afsluiter, deel 3! Ik ga zeker kijken!

Review: Aeon Flux

Meilindis — Fri, 19 May 2006 11:29:03 +0000

Regie: Karyn Kusama

Met onder anderen: Charlize Theron, Marton Csokas en Jonny Lee Miller

Het is alweer een tijdje geleden, maar David en ik hebben laatst de film Aeon Flux gezien. Deze film speelt in de verre toekomst, waarin het grootste gedeelte van de wereldbevolking door een mysterieuze ziekte is omgekomen. Er bestaat nog maar één stad, Bregna, omgeven door een hoge muur die de natuur buiten houdt, en daar woont de gehele mensheid.

De mensen zijn bang geworden voor de buitenwereld en proberen hun leven over het algemeen zo veilig en gelukkig mogelijk te leven. Toch is niet alles in orde, want regelmatig verdwijnen er mensen spoorloos en niemand weet waarom. Een rebellengroep, de Monicans, verdenkt de overheid ervan de mensen te laten verdwijnen, en stuurt een van haar agenten, Aeon Flux, naar het zwaar beveiligde complex van de regering om de leider, Trevor Goodchild, te vermoorden.

Eenmaal daar aangekomen blijkt het allemaal toch niet zo simpel te zijn. Aeon Flux is goed genoeg om het klaar te spelen, maar door verschillende zaken wordt ze aan het twijfelen gebracht of ze wel alles weet en of ze wel aan de goede kant vecht. Heel lang blijft in de film het geheim bewaard.

De film is gebaseerd op een tv-serie (anime), die ik niet gevolgd heb, dus kan ik geen oordeel geven over of hij er goed bij aansluit. Over de film zelf heb ik natuurlijk wel een oordeel, en dat is grotendeels positief. Eindelijk weer eens een leuke Science Fictionfilm. Die zijn er niet zoveel meer lijkt het. Het verhaal is ok, de acteurs zijn prima (Theron straalt als Aeon Flux, mooie meid is dat) en de setting is origineel. De actiescènes zien er gelikt uit, al zijn ze soms iets te lang waardoor je je concentratie verliest. Over het algemeen is het een visueel aantrekkelijke film.

Een aanrader voor iedereen die van sci-fi, actie, mysterie, eyecandy en een goed verhaal houdt!

Review: Chicken Little

Meilindis — Thu, 04 May 2006 19:08:21 +0000

Regie: Mark Dindal Stemmen: Zach Braff, Garry Marshall, Don Knotts, Patrick Stewart, Steve Zahn, Joan Cusack e.a.

Chicken Little gaat over een kuiken dat op een dag een stukje uit de hemel ziet vallen. Hij slaat alarm maar niemand gelooft hem, iedereen denkt dat hij gewoon een eikel op zijn hoofd heeft gekregen. Een jaar later is nog steeds niemand het voorval vergeten en draait er zelfs een film over het incident. Chicken Little staat bekend als de dorpsidioot. Natuurlijk blijkt dat het kuiken eigenlijk gewoon gelijk had, het “stukje hemel” hoorde bij een ruimteschip, dat na een jaar opnieuw langskomt in het dorp.Wat volgt is een “War of the worlds”-achtige scène met zappende aliens op hoge poten en Chicken Little die uiteindelijk de held van de dag is en ook nog eens weer op goede voet komt met zijn vader. Tja.

De film is ronduit zwak, het verhaal is te oppervlakkig en te kort, de animaties zijn wat te kleurig, waardoor het geheel nogal druk aandoet, en het melodrama tussen Chicken Little en zijn vader, nou, daar kan je haast niet naar kijken zonder er wee van te worden. Het is jammer dat de verhaallijn niet meer is uitgediept, dan had het best een leuke film kunnen zijn, maar nu doet het gehaast, moralistisch en klef aan. Ook wordt er wat mij betreft teveel geleund op verwijzingen naar andere films. Zelfs de muziek is niet zoals in eerdere films van Disney speciaal voor de film geschreven, maar nummers als “If you wanna be my lover” van de Spice Girls maken de dienst uit.

Gelukkig is er wel een grappig karakter: Fish, een vis met een helm op waar water inzit, en die dus op het droge rondloopt. Waar op dit moment de meeste computergeanimeerde films ook bedoeld zijn voor volwassenen en niet alleen voor kinderen, is deze film duidelijk alleen echt leuk voor kinderen. De gemiddelde volwassene zal teleurgesteld de bioscoop verlaten na het zien van deze magere film. Maar eigenlijk is de tweede helft van de film, waarin dorpsmensen worden verdampt door de aliens, veel te eng voor jonge kinderen. Wie wilde Disney hiermee een plezier doen?

Review: Entrapment

Meilindis — Wed, 12 Apr 2006 18:43:58 +0000

Regie: John Amiel Cast: Sean Connery, Catherina Zeta-Jones, Ving Rhames e.a.
Tagline: Oh, what a tangled web we weave, when first we practice to deceive. Then again, practice makes perfect.

Een paar dagen terug was deze film op de televisie. Hij stamt alweer van 1999, de vorige eeuw dus, en speelt vlak voor de Milenniumwisseling. De plot in het kort: Sean Connery speelt een geniale kunstdief, Mac MacDougal,en Catherina Zeta-Jones speelt de jonge undercover verzekeringsagente, Gin Baker, die hem in de val moet lokken door hem over te halen met haar een paar diefstallen te plegen. De grootste daarvan is een miljardenroof uit Kuala Lumpur, precies tijdens de eeuwwisseling. Gedurende de film voelen de twee zich steeds meer tot elkaar aangetrokken, wat wel enigszins discutabel is, aangezien hij makkelijk haar grootvader had kunnen zijn… maar goed, het is wel Sean Connery, die nog steeds wordt gezien als een van de meest sexy acteurs aller tijden.

De voorbereidingen op een van de diefstallen is bijna kunst, Gin moet namelijk laserstralen ontwijken die ze zelf niet kan zien, terwijl Mac haar leidt van veilige afstand. Het lijkt bijna een soort ingewikkelde dans. Gedurende de film wordt het steeds duidelijker dat Gin Mac niet wil overdragen aan de politie, maar er volgt nog een verrassing net voor het eind. Dit is dan ook een totale verrassing, want nergens in de film voel je dit ook maar enigszins aankomen, waardoor je je toch een beetje bedrogen voelt door de regisseur. Verder is het toch een spannende, leuke film om naar te kijken, niet in de laatste plaats door de sterke hoofdrolspelers. Vier sterren.

Review: Casanova

Meilindis — Sun, 12 Feb 2006 18:26:30 +0000

Regie: Lasse Hallstrom Cast: Heath Ledger, Sienna Miller, Jeremy Irons, Oliver Platt, Lena Olin, Omid Djalili en anderen

Casanova… een gevleugelde naam. Een beroemde rokkenjager uit de achttiende eeuw. Hij ontmoette beroemde mensen, zoals de toenmalige paus en Mozart. Ook werd hij verguisd en wegens ketterij veroordeeld. Hij ontsnapte echter uit de gevangenis en zette zijn leven van verleiden voort. Zijn avonturen hebben al velen geïnspireerd tot het schrijven van boeken en het maken van films, en nu gingen we de nieuwste creatie van regisseur Lasse Hallstrom bekijken. De trailer beloofde al wat, veel mooie kostuums, duels, enzovoorts, al had ik het idee dat ik de hele film al had gezien in de trailer (dit bleek dus niet zo te zijn!).

Casanova wordt als jongetje door zijn moeder bij zijn oma ondergebracht. Ze belooft dat ze ooit weer terug zal komen. Dan maken we een sprongetje in de tijd en zien Casanova bij enkele van zijn escapades. De vrouwen in Venetië lijken allemaal dol op hem te zijn, waar hij dankbaar gebruik van maakt… Dan ontmoet hij Francesca Bruni. Zij is het tegenovergestelde van wat hij van vrouwen gewend is en maakt zich sterk voor bijvoorbeeld onderwijs voor vrouwen.

Wat dan volgt is een enorme klucht, inclusief genante en goed gevonden persoonsverwisselingen, een echte Deus ex Machina, en een ietwat cartoonesk einde. Ondertussen word je wel meegenomen in het verhaal, de acteurs spelen eigenlijk allemaal erg sterk en de beelden zijn ene genot om naar te kijken.

De film is onderhoudend, er zitten enkele leuk gevonden wendingen in (af en toe wat voorspelbaar, maar wel creatief), en de hele sfeer blijft toch die van een komedie, bijna een toneelstuk. Wat ook erg leuk is, is dat je de hele film lang alleen muziek hoort uit de tijd waarin de film zich afspeelt, dus barok/klassiek. Een beetje jammer is wel dat de gondeliers in Venetië Engels zingen, Italiaans was leuker geweest, gewoon voor de sfeer al. Maar het geheel oogt en klinkt speels en uitnodigend. Gaat dat zien!