Poezen – Dag dag!

Spelen met kleuren

Meilindis — Sun, 24 Aug 2014 16:02:05 +0000

Donderdag hadden Anna en ik een afspraak in Den Bosch. In de Achterstevorenswap had ze mij een middagje kleurenspelen aangeboden, en na een eerdere mislukte poging was het nu toch zover: de curver met gekleurde lontjes werd omgedraaid op tafel, de handkaard lag klaar, en ik had het kleurenboek dit keer bij me…

Snoepjes voor spinners

Ik had een cadeautje meegenomen voor Anna: een in het geheim gemaakte tekening van haar bijzondere kat Lillepoes, en ze was daar heel blij mee!

Lillepoes

Anna had voor mij ook een onverwacht cadeautje: twee zakjes sneeuwamandelen (een guilty pleasure van mij), eentje van Parti, en eentje van Simon Lévelt, voor een “vergelijkend warenonderzoek”. Simon won overigens met glans.

Uilencake!

Anna had ook nog een uilencake gemaakt met havermout banaan en sinaasappel, die ondanks het feit dat hij iets aan de zachte kant was heerlijk smaakte. Kopje thee erbij, en spinnen maar!

Waar te beginnen?

We sponnen steeds meerdere kleuren tegelijk in een single, om te kijken wat het effect was in de draad. Dat was lang niet altijd wat je zou verwachten. Een meerkleurig lont werd vrijwel uni, al kwamen na het twijnen de kleuren weer op magisch wijze tevoorschijn, en donkerblauw met wat matte, saaie kleuren transformeerde tot een helder, impressionistisch draadje. Interessant!

Onze draadjes

Het was, kortom, erg gezellig, en we spraken zoals altijd weer over van alles en nog wat, en het is zo leuk als iemand je gedachtensprongen mee volgt, ook als het wat hak-op-de-tak is (en je later toch gewoon weer verder praat waar je was gebleven zonder dat dat gek is). Dat heb ik niet met veel mensen.

Oei! Een indringer!

Meilindis — Tue, 26 Sep 2006 12:14:40 +0000

Vanmorgen klonk er door het luide miauwkoor van Freya en Fiona opeens nog een derde miauw mee! De bewuste kat bleek beneden voor de voordeur te zitten en aangezien er in de buurt altijd veel katten vermist worden, besloot ik maar eens even poolshoogte te gaan nemen. Er zat een jonge cyperse kat voor de deur met een halsbandje waaraan ook een adreskokertje hing. Hij bleek Stinkie te heten en hij woont schijnbaar tegenover ons.

Ondertussen was Stinkie al de trap opgelopen, waar hij nieuwsgierig alles begon te bekijken en besnuffelen. Freya en Fiona waren helemaal overvallen door dit onverwachte bezoek en hadden allebei hun eigen manier om ermee om te gaan: Freya zat plat op de grond te grommen naar Stinkie en Fiona verstopte zich achter de oven.

Brutale Stinkie trok zich nergens wat van aan en joeg de poezen de stuipen op het lijf. Een erg aanhalig katje leek het. Ik besloot hem maar weer op straat te zetten, want zo ging het ook niet. Ik bracht hem even naar de overkant en zette hem neer voor zijn eigen voordeur. Ik liep terug naar huis en hij liep natuurlijk achter me aan… Gelukkig kwam er even later een andere buurvrouw langs die het heldere idee had om hem even over het muurtje naast zijn huis te tillen zodat hij niet te makkelijk weer weg kon.

Maar… Freya en Fiona zijn nu, vier uur later, nog steeds ontzettend gestresst èn ze herkennen elkaar niet meer! Er klinkt constant gegrom en geblaas naar elkaar als ze bij elkaar in de buurt komen! Ik hoop dat dit weer goedkomt…

Skáttig!

Meilindis — Fri, 22 Sep 2006 14:38:07 +0000

Afgelopen dinsdag had ik even een dagje vrij van Alzheimer, dus was er eindelijk weer eens gelegenheid om iets af te spreken met iemand! Die iemand werd Eva, net een maandje of twee geleden bevallen van Ibimi, en het leek ons leuk om haar weer eens te eten te vragen! Dus ik heb Eva en Ibimi met de auto opgehaald (ja, dat kan, in zo’n maxicosi), en heb Teriyaki gekookt. Met aspergesoep vooraf. En Vienetta toe. Hmmm.

Maar goed, Ibimi was al twee keer zo zwaar als een maand geleden (als dat zo doorgaat…!), maar was nog steeds klein en schattig. En het was erg gezellig om Eva weer te spreken. Geslaagde avond dus! En, ik kon het niet laten, hij lag er zo skàttig bij…!

Freya: update

Meilindis — Thu, 29 Dec 2005 15:24:59 +0000

Mensen, maak je niet meer ongerust, Freya is weer (bijna) helemaal de oude! Nog een beetje kale plekken hier en daar op haar gezicht, maar ze is weer helemaal aanwezig… Lekker met haar zus een weekendje in Hoogeveen gelogeerd en dat was leuk!! Hier in Den Haag is het natuurlijk veel saaier, daar zijn maar twee mensen en al die spullen kent ze al. In ieder geval is ze weer de oude en dat is maar goed ook. We zijn erg geschrokken van deze actie van haar en die bevestigt ook duidelijk onze verdenking dat ze niet zoveel hersens heeft (peanutbrain). Gelukkig kan je wat je niet hebt ook niet schudden, dus dat scheelt.

Alle gekheid op een stokje, we zijn erg blij dat het weer goed gaat met Freya, ook Fiona snapt nu weer wie ze is en kijkt niet meer naar haar alsof ze zojuist met een UFO geland is!

Zielig…

Meilindis — Tue, 20 Dec 2005 15:23:20 +0000

Zoals zo vaak tijdens het koken had ik gisteravond het raam van de keuken open staan. En zoals altijd ging Freya buiten op de vensterbank zitten. Ik was rustig in mijn spaghettisaus aan het roeren toen ik opeens glijdende nageltjes hoorde! Freya zou toch niet gevallen zijn? Ik keek uit het raam, maar zag niets beneden. Waarschijnlijk was ze dus gewoon naar binnen gerend en had ze zich op de vensterbank afgezet… Ik vertrouwde het toch niet helemaal en ging binnen even kijken of ik haar zag. Niks…

Met bange vermoedens liep ik naar beneden om de voordeur open te doen en… daar zat ze voor de deur, met bloed op haar neus en helemaal daas. Ze liep gewoon zelf naar binnen toe, wel wat moeizaam, en begon de trap op te lopen. Dat ging erg langzaam, dus ik probeerde haar voorzichtig op te tillen. Ze protesteerde niet en dus droeg ik haar naar boven. Het leek er gelukkig op dat ze niets gebroken had. Wat nu? Ik moest eigenlijk naar mijn werk, maar ik kon Freya toch niet zo achterlaten? Ik besloot te wachten tot David thuiskwam en belde even dat ik wat later zou komen. Ongeveer twintig minuten later was David er ook en hij wilde haar wel even in de gaten houden.

Op zich leek het allemaal wel naar omstandigheden goed, ze was alleen erg suf en ze snoot steeds haar neus om die vervolgens af te likken… eerst was dat nog bloed, later niet meer, maar het snuiven hield niet op. Ik ging naar mijn werk, beetje laat, maar het was gelukkig niet erg. Toen ik ‘s avonds weer thuiskwam was er nog niet veel veranderd. Ze liep zelf, was ook zelf op de bank gesprongen, dus het leek wel redelijk goed te gaan. Maar goed, je weet het nooit met katten en het was toch een val van een meter of acht, het is soms niet meteen duidelijk of er iets beschadigd is.

Vannacht mocht ze voor het eerst in haar leven bij ons blijven slapen, lekker bij papa en mama , en ze hield zich heel rustig. Ook Fiona weet niet wat haar overkomt, telkens als Freya te dichtbij is begint ze te blazen, misschien ruikt ze vreemd of kan Fiona haar niet inschatten nu ze zo sloom is… Vanmorgen heb ik even met de dierenarts gebeld, haar leek het wel verstandig om toch even langs te komen, dus vanmiddag ging ik met Freya even ter controle. De dierenarts, een aardige, nog erg jonge vrouw, bekeek en beluisterde alles eens en keek ook even in haar bekje (wat mij nog niet gelukt was) en de conclusie was: gebroken gehemelte! Ze is waarschijnlijk ook echt vol op haar gezicht gevallen. Er zat een scheurtje in haar gehemelte van ongeveer 3 centimeter lang, maar het zou van zelf moeten genezen. Wel doet het haar waarschijnlijk veel pijn en daarom heeft ze Freya een pijnstiller gegeven. Die moet ik de volgende drie dagen ook aan haar geven en als er nog iets is dan moet ik bellen. Arm beessie….

Zo ligt ze er steeds bij… lelijke schaafwonden op haar neus en net onder haar rechteroog…

Ruimte…

Meilindis — Thu, 01 Dec 2005 15:06:25 +0000

Gisteren zijn zowel het grofvuil als de kringloopwinkel langsgeweest en nu is het huis gelukkig een stuk leger geworden: de secretaire, het oude bureau, een stoel, de lp’s en nog veel meer spullen moesten eraan geloven. De dingen voor het grofvuil moesten ‘s morgens al voor zeven uur aan de straat staan, dus die hebben we de avond ervoor al buiten gezet.

Dit ging allemaal met het grofvuil mee…

Het buiten zetten was nog wel veel werk, het oude bureau moest uit elkaar en er lagen erg veel stukjes laminaat, die best wel compact zijn en dus al snel zwaar. We liepen heel vaak heen en weer en uiteindelijk hebben we de oude rollen vloerbedekking maar uit het keukenraam gekeild (ik stond beneden en ving ze op) omdat het wel erg veel werk was om die ook nog naar beneden te slepen… De kringloopwinkel kwam tegen een uur of elf en ze wilden alles meenemen, behalve mijn oude klerenkast. Gelukkig was het grofvuil toen nog niet langsgeweest en dus heb ik die gesloopt en er nog bij gezet. Toen alle spullen weg waren heb ik de dingen die nog in de woonkamer stonden in het achterkamertje gezet en nu is de kamer weer bewoonbaar. Er staat alleen nog een enorme stapel dozen die nog moeten worden uitgepakt.

De poezen vinden het allemaal best, zo hebben ze weer nieuwe zit-/slaapplekjes…

Waterpret

Meilindis — Thu, 01 Dec 2005 14:37:05 +0000

Freya deed dit al een hele poos, maar nu heb ik het pas op camera vastgelegd: als ze water drinkt dipt ze het water op met haar pootje en likt het dan daar weer vanaf. Het gevolg is dat er altijd allemaal druppels op de grond liggen in de omgeving van het waterbakje, dan schudt ze namelijk haar pootje weer droog en vliegen de spetters alle kanten op. Schattig!