Vrienden – Dag dag!

Spelen met kleuren

Meilindis — Sun, 24 Aug 2014 16:02:05 +0000

Donderdag hadden Anna en ik een afspraak in Den Bosch. In de Achterstevorenswap had ze mij een middagje kleurenspelen aangeboden, en na een eerdere mislukte poging was het nu toch zover: de curver met gekleurde lontjes werd omgedraaid op tafel, de handkaard lag klaar, en ik had het kleurenboek dit keer bij me…

Snoepjes voor spinners

Ik had een cadeautje meegenomen voor Anna: een in het geheim gemaakte tekening van haar bijzondere kat Lillepoes, en ze was daar heel blij mee!

Lillepoes

Anna had voor mij ook een onverwacht cadeautje: twee zakjes sneeuwamandelen (een guilty pleasure van mij), eentje van Parti, en eentje van Simon Lévelt, voor een “vergelijkend warenonderzoek”. Simon won overigens met glans.

Uilencake!

Anna had ook nog een uilencake gemaakt met havermout banaan en sinaasappel, die ondanks het feit dat hij iets aan de zachte kant was heerlijk smaakte. Kopje thee erbij, en spinnen maar!

Waar te beginnen?

We sponnen steeds meerdere kleuren tegelijk in een single, om te kijken wat het effect was in de draad. Dat was lang niet altijd wat je zou verwachten. Een meerkleurig lont werd vrijwel uni, al kwamen na het twijnen de kleuren weer op magisch wijze tevoorschijn, en donkerblauw met wat matte, saaie kleuren transformeerde tot een helder, impressionistisch draadje. Interessant!

Onze draadjes

Het was, kortom, erg gezellig, en we spraken zoals altijd weer over van alles en nog wat, en het is zo leuk als iemand je gedachtensprongen mee volgt, ook als het wat hak-op-de-tak is (en je later toch gewoon weer verder praat waar je was gebleven zonder dat dat gek is). Dat heb ik niet met veel mensen.

Spelletjesweekend

Meilindis — Sun, 20 Oct 2013 15:49:21 +0000

Het was alweer veel te lang geleden dat we ouderwetse bordspellen gespeeld hadden, dus afgelopen weekend hadden we afgesproken in Den Bosch met Len, Bar, Arno en Natasja. Natuurlijk hadden we spellen meegenomen, zelfs een spel voor… buiten!

Thunderbuddies for life

We werden ontvangen met heerlijke broodjes en thee, en aangezien het best lekker weer was besloten we om eerst buiten te gaan spelen. Kubb, oftewel Vikingschaak, was goed te spelen op het grasveld schuin tegenover het gebouw. Len en David (en later Bar) speelden tegen Arno, Natasja en mij, en het viel nog niet mee om netjes de ridders om te gooien. Toch speelden we het klaar, en wonnen we glansrijk, precies op tijd, want het begon te regenen. De rest van de spellen speelden we dan ook binnen.

Star Fluxx

We probeerden Star Fluxx, een leuk nerderig kaartspel dat Arno had meegebracht. Tijdens het spel veranderen zowel de regels als het doel van het spel constant, best een beetje verwarrend. Zeker toen Len en Natasja van brein moesten wisselen, bleef daar het hele weekend iets van hangen…

We aten heerlijke pasta, Barbara verzorgde ons goed!

We speelden nog een spelletje waarvan ik de naam niet meer weet, waarbij je je moest zorgen dat je geiten precies op het eiland pasten door precies genoeg slagen te winnen/verliezen…

Na een potje Set! (natuurlijk gewonnen door Barbara) haalden we Wanted! tevoorschijn. Het duurde niet lang voordat er naar hartelust op de tafel (en elkaars handen) werd geslagen, terwijl er dingen werden geroepen als “Schuldig!”.

Intussen was ik al best moe, en zat ik te twijfelen of ik toch vanavond terug naar huis zou gaan. Uiteindelijk besloot ik te blijven slapen, maar ik trok me wel alvast terug in de logeerkamer. Na een tijdje lezen ging ik slapen, terwijl de rest nog doorging tot diep in de nacht…

De volgende ochtend kregen we een uitgebreid ontbijt van Len en Bar. Sowieso werd de inwendige mens dit weekend goed verzorgd. Na het ontbijt en de afwas vertrokken we terug naar huis. Het was echt heel fijn om iedereen weer even gezien te hebben!

Dagje Gouda met Anna

Meilindis — Thu, 26 Sep 2013 16:18:34 +0000

Anna kwam vandaag een dagje naar “Het Westen” en dus spraken we af om samen ergens te gaan theedrinken! Eerst viel ons oog op de Haagse theesalon Lapsang, maar we hadden niet heel veel tijd, en als we daar naartoe zouden gaan zouden we vooral bezig zijn met reizen en erheen en terug lopen. We besloten dus om dit een ander keertje te doen, en elkaar vandaag in Gouda te treffen.

We ontmoetten elkaar op station Gouda, en wandelden toen op ons gemak naar het centrum. We hadden bedacht om thee te gaan drinken in het Museumcafé, vlak bij de kerk, dat een leuke sfeer beloofde te hebben. We liepen door een poortje en kwamen uit op het terras, dat nog leeg was.

Het was nog wel een beetje fris, dus we besloten om binnen te gaan zitten. Niet dat dat erg was, want ook daar zag het er mooi uit!

We bestelden thee, en werden snel bediend. Alleen… er was niet veel keuze qua kruidenthee (wat voor Anna belangrijk is, want ze neemt geen theïne en liever ook geen ginseng): alleen rooibos en kamille. En dat waren nou net de smaakjes die ze niet zo geweldig vindt. Helaas. Een tweede kopje kwam er dus ook niet (de tweede serveerster ging nog wel even kijken of er nog verse munt wat, maar dat was niet het geval). De eerste serveerster werd een beetje defensief:

(Anna) “Jammer dat jullie maar zo weinig kruidenthee hebben, maar twee soorten, rooibos en kamille”
(Serveerster) “Nee hoor, wel DRIE, ook nog witte thee”
(A) “Het blijft weinig”
(S) “Nou, ik vind drie soorten kruidenthee behoorlijk veel, dat heeft lang niet iedereen”
(A) “Jammergenoeg zijn het ook net de smaken die veel mensen niet lekker vinden”
(S) “Nou, ze drinken het hier zeker wel hoor”
(A) “Ja, omdat ze geen andere keus hebben”

Etcetera. Beetje jammer. Gewoon zeggen “Het spijt ons, we hebben alleen dit in het assortiment” was voldoende, maar proberen de klant het gevoel te geven dat ze teveel verwacht en dat ze geen goede smaak heeft is natuurlijk niet zo heel bevorderlijk voor de indruk die je als café achterlaat…

Ik bestelde nog een broodje eiersalade, omdat dat erg lekker klonk en het wel handig was om nog even iets te eten, maar helaas werd dat broodje nooit bezorgd. De bestelling was niet doorgekomen, en toen ik daar achterkwam hadden we het wel gehad met deze plek, en zijn we gaan afrekenen.

We besloten om ergens anders nog even iets te eten, en we vonden een gekke brasserie vlakbij Lieneke (waar Anna daarna naartoe zou gaan), die op het uitklapbord had staan dat er tosti’s werden geserveerd. We gingen naar binnen en het was een vrij apart geheel… Er lag een tegelvloer, en er stonden tafeltjes die chique gedekt waren met witte lakens, bestek, en kristal-lookalike-glazen. De stoelen waren van (kunst?)leer, maar bij sommige tafels stond een extra stoel van een ander type, en halverwege de brasserie veranderden de meubels ook, precies bij de karaokeset… de mannen die achter de toonbank stonden waren ook aparte types. Even twijfelden we of we hier wel naartoe wilden. Maar als alles een beetje apart is en het restaurant toch bestaat, dan moet er iets goed zijn, en wie weet was dat wel het eten!

We bestelden tosti’s met zalm, en die smaakten prima. We zaten wel constant te gniffelen om de gekke situaties en locaties waar we vandaag in verzeild raakten! Al veel te snel was het tijd voor Anna om te vertrekken (al was het qua energie wel een goed moment), dus we namen afscheid en ik liep nog even door het centrum om wat foto’s te maken.

Trouwens, ik was stiekem ook een beetje op zoek naar een nieuwe (grotere) tas, en toen ik in Gouda niets tegenkwam besloot ik om in Den Haag nog heel even naar de Desigualwinkel te lopen om te kijken of ze al andere modellen hadden. En ja, dat hadden ze, één van de tassen was wat steviger dan de gemiddelde tas daar, en was mooi recht (handig voor papieren enzo)… die moest ik hebben! Dus ik heb ook nog een nieuwe tas!

Goed gezelschap

Meilindis — Sun, 15 Sep 2013 15:41:21 +0000

Vandaag kwamen Len en Bar. We hadden hen uitgenodigd om hen te bedanken voor al hun inzet voor de bruiloft, en het kwam ook leuk uit met Davids verjaardag. We hadden grote plannen: ‘s middags naar het Eschermuseum, terrasje pakken, en dan ‘s avonds samen uit eten bij een goed restaurant.

Helaas stonden Len en Bar lang in de file, en was het al best laat toen ze aankwamen. We besloten dus om het museum dit keer over te slaan, en gewoon lekker thuis thee met taart te nemen. We kozen het restaurant uit de shortlist (Frans, Italiaans of Indiaas) en ik reserveerde bij de Italiaan.

Voordat we naar het restaurant gingen gingen we nog eventjes naar de stad. Bar en ik liepen even door de DOK, terwijl Len en David een sapje gingen drinken bij de Bagels & Beans. Daarna liepen we samen naar Giuliano’s. Het was een klein restaurantje, vrij vol, maar het had veel lovende recensies op iens.nl. We schoven aan en ontdekten dat die complimenten zeer terecht waren!

We begonnen met een voorgerecht. David en ik hadden allebei Carpaccio Filetto, Bar had Carpaccio al Tonno en Len had de paddestoelensoep. Het smaakte werkelijk heerlijk, en we hadden een aardige serveerster. Op naar het hoofdgerecht. Voor mij een Linguine Boscaiola, voor Bar Tortelloni ai Funghi Porcini, David had de Spezzamento di Magro en Len had… eh… oeps, ik weet het niet meer. Maar het smaakte goed! We namen nog een toetje: voor Bar een Tiramisu, Len en ik hadden een Tartufo en David ging voor de Babà al Rhum. We kregen nog een glaasje citroenlikeur van het huis en voelden ons zeer voldaan.

Wat een enorm verschil met gisteren: bij de Griek kregen we niets dat bijzonder was en waar we voor terug zouden komen, hier bij Giuliano’s het tegenovergestelde: allemaal heerlijkheden! We gaan hier zeker nog een keer heen.

Tijdens het eten praatten we over van alles en nog wat: de aankomende vakanties, het Pieterpad, meditatie, 101 doelen, en nog veel meer. Het is fijn als je samen zo’n goede klik hebt!

We liepen naar buiten, de lekkere avondlucht in, en het was nog best zacht. We besloten om de poolclub die hier in het centrum zou moeten zitten eens te gaan testen. We liepen erheen, en in een klein zijstraatje vonden we The Hague 5. Er stonden behoorlijk wat tafels, en het was best rustig. We huurden een tafel en gingen lekker spelen. Na een uurtje hielden we er weer mee op, want anders zou het wel erg laat worden, met name voor Len en Bar die nog terug moesten rijden naar Den Bosch.

We gingen naar huis, dronken nog een kop thee samen, en zwaaiden Len en Bar toen uit. Wat was dit een gewéldige dag!

Vandaag proef ik nog steeds in mijn herinnering de heerlijke saus van de Linguine Boscaiola, dus ik heb al recepten zitten zoeken op internet om eens te proberen om het zelf te maken…

Visite uit Den Bosch

Meilindis — Sun, 22 Oct 2006 11:57:32 +0000

Eindelijk waren ze weer een keertje in Den Haag, de vorige paar keren gingen wij steeds naar Den Bosch: Lennaert en Barbara kwamen gisteren bij ons eten! Ze kwamen tegen half vijf bij ons binnen en we dronken gezellig samen thee. Veeeel thee. Met chocoladekoekjes. Maar ja, dat gaat er straks zo weer af met het nieuwe roeiapparaat, hè Len en Bar?

Na een tijdje kregen we wel trek, dus besloten David en ik om maar eens aan het eten te beginnen. We haalden de folder van onze Chinees te voorschijn en vroegen waar onze gasten zin in hadden. Len had een erg goede smaak, moet ik zeggen. Maar goed, we besloten tot twee keer een “Speciaal Aanbevolen”, daarbij krijg je bami of nasi, twee stokjes saté en twee gerechten naar keuze. En daarbij nog gebakken banaan en kroepoek. Dus in totaal zaten we nu op nasi, bami, kroepoek, gebakken banaan, satéstokjes, foe yong hai, koe lo yuk, tjap tjoy en daging smoor. Als dat geen uitgebreid koken is, dan weet ik het ook niet meer.

Onze Chinese was weer blij ons te zien en nog blijer toen ze onze bestelling opnam. Toen ze de boel later aan ons overhandigde, verklapte ze dat ze er nog wat loempiaatjes “van het huis” bij had gedaan. Ja, je moet zuinig zijn op goede klanten! Een overvloedige maaltijd dus, maar het schokkende was, dat bijna alles opging!

Dat was wel te merken trouwens, en niemand had dan ook zin om na het eten even Twister te spelen. In plaats daarvan keken we een South Park (die over WoW) en dronken we (weer) een theetje. Toen had iedereen eigenlijk wel weer wat energie om wat te doen, dus verhuisden we naar de grote tafel voor wat spelletjes. Na het klootzakken (deze keer was Len duidelijk de koning der klootzakken) gingen we Boonanza doen. Onze gasten hadden het nog nooit gespeeld, dus deden we eerst een potje open. Daarna natuurlijk voor het echie. Ondertussen was het Chinese voedsel zover gezakt dat we ons weer in staat voelden om aan eten te denken. Het toetje werd dus toch nog aangebroken. En ook de spekkies.

Het was alweer laat en Len en Bar moesten nog anderhalf uur terug rijden naar het zuiden. Iedereen was moe maar voldaan en dus namen we voorlopig even afscheid. Maar met de L@N-party zien we ze gelukkig alweer!

Ibimi

Meilindis — Tue, 25 Jul 2006 16:36:49 +0000

Vorige week hoorde ik het al, maar ik schrijf er nu pas over: Eva is op 6 juli bevallen van een zoon! Afgelopen vrijdag zijn David en ik op kraamvisite geweest en wat een schatje is het, zeg! We hadden natuurlijk wat cadeautjes meegenomen voor Ibimi (zo heet hij), en volgens mij was hij er erg blij mee… Een heel mooi kindje, en aangezien David en ik hem al bijna vanaf het begin Koko hebben genoemd (toen we nog niet wisten wat het was), blijft hij voor ons Koko. Koko was wel wat te vroeg, eigenlijk had hij pas in augustus geboren moeten worden, vandaar dat hij nog ruim een week in de couveuse moest, maar Eva en hij waren nu net een paar dagen thuis en dat is wel erg fijn. Eva en Gilbert, gefeliciteerd met jullie prachtige zoon! We vinden het allebei een geweldig kereltje!

Het Monster van Frankenstein

Meilindis — Tue, 27 Jun 2006 19:01:12 +0000

David, niet mijn lief, maar mijn vriend, heeft een baan als wiskundedocent in Utrecht. Zijn school is net verhuisd naar een nieuw gebouw op de sportcampus in Leidsche Rijn. Al sinds december repeteerde hij wekelijks met de toneelvereniging van school (met leraren en leerlingen) en gisteravond was de uitvoering van Het Monster van Frankenstein…

Je raadt het al, David speelde natuurlijk het monster (wat moet een wiskundedocent anders spelen?) en een docent Duits speelde Frankenstein. We waren erg nieuwsgierig, dus besloten we om te gaan kijken! We gingen op tijd weg omdat we niet te laat wilden komen door file, en toen was er geen file, dus waren we veel te vroeg. Eerst dus maar eens een rondje om de school lopen. Heel groot. Errug groot gebouw. Zwart, met groene ramen, zie foto.

We gingen maar eens kijken of we ook naar binnen konden, en dat kon inderdaad. We kwamen Michiel tegen, de bijna zwager van David (als ik David zeg bedoel ik even David, de acteur, ok?). Hij was helaas alleen gekomen, omdat Mirjam ziek was. Maar Davids ouders waren er wel (ook vroeg). Zo tegen kwart voor acht begon het echt binnen te druppelen. We gingen de zaal binnen, waar we op de brede trap moesten zitten (gelukkig had Davids moeder kussentjes meegenomen) en even later begon het spektakel!

De pianist Janosj (ook al gespeeld door David!) wil graag de plaatselijke schone, Raisa, meenemen naar Parijs. Haar oom (gespeeld door een vrouw), ziet dat helemaal niet zitten, want hij verdenkt Janosj van slechte bedoelingen met het meisje. Als Janosj vervolgens dreigt “het” te onthullen besluit hij hem te vermoorden. Met een paar anderen besluipt hij Janosj en brengt hij hem om het leven. Vervolgens brengt hij het gerucht de wereld in dat Janosj een seriemoordenaar was en dat hij zijn verdiende loon heeft gekregen.

Ondertussen is de heer Frankenstein, doctor in de Kunstgeschiedenis, in het kasteel getrokken dat hij van zijn oudoom geërfd geeft. Hij ontdekt aantekeningen van die oudoom hoe hij een dienaar kan maken en tot leven wekken. Samen met zijn knecht Kneut verzamelt hij de onderdelen, waaronder de hersenen van Janosj en zet hij een dienaar in elkaar, het Monster, kortweg bekend als Mon.

Een jaar later is het kasteel helemaal opgeknapt door Mon en vraagt men zich in het dorp af hoe dat toch kan. Dat wordt gauw duidelijk als Mon een keer boodschappen komt halen en dan Raisa opnieuw ontmoet. Hij is weer overdonderd, maar zij schrikt zich het apelazarus en lokt heel het dorp aan. Een achtervolging volgt en hoe het afloopt verklap ik niet…

Wat ik wel kan verklappen is dat David acteertalent heeft! En lef, want zo voor je leerlingen te spelen, dat durft niet iedereen! En erg knap dat hij ook nog eens live piano speelde! Maar ook de andere acteurs deden het goed, al waren er een paar die eruitsprongen. Met name de Dokter Frankenstein speelde erg goed en ik moest ook erg lachen om zijn huishoudster Irma! Leuke schoenen!

Eigenlijk mochten er geen foto’s gemaakt worden, maar ik beredeneerde dat dat waarschijnlijk te maken had met irritante flitsen, dus ik probeerde toch af en toe een plaatje te schieten zonder flits. Het resultaat staat hierbij, maar alleen als impressie, in het echt zag het er natuurlijk veel beter (en minder bewogen) uit. Het was wel erg leuk om een goede vriend te zien spelen! Is het een keertje andersom, meestal komen mijn vrienden naar mijn optredens kijken… Maar wel herkenbaar hoor, die kick bij David achteraf, dat heb ik ook altijd! Het was enorm leuk en ik ga volgend jaar vast weer!

Logeerpartijtje bij Tuinhark

Meilindis — Mon, 19 Jun 2006 12:04:17 +0000

Het was alweer best lang geleden dat we nog eens bij Tuinhark op bezoek waren, dus nu we toch in de buurt zouden zijn dachten we het leuk te kunnen combineren. Na het tweede concert zouden we dus bij Tuinhark blijven overnachten. Van alle kanten werden we uitgenodigd om nog even naar het feest van Bragi te komen ergens in een kroeg, en dus besloten we om slim te zijn en even wat fietsen voor David en mij te versieren. De auto stond namelijk in een parkeergarage (duur…) en met de fiets uitgaan is toch wat makkelijker. Zeroth en Tuinhark hadden allebei een reservefiets, dus hadden we bedacht dat David en ik met de auto naar Zeroths flatje zouden gaan en Zeroth en Tuinhark met de fiets, dat dan een van ons de reservefiets zou nemen en de ander met de auto naar Tuinhark zou rijden voor de andere fiets. Klinkt als een plan zou je zeggen…

Dus wij stonden na een poosje aan de Aquamarijnstraat, maar er deed niemand open. Okee, ze hadden er waarschijnlijk wat langer over gedaan, we konden zelfs even met iemand mee naar binnen sneaken, maar goed, we kwamen Zeroths flat natuurlijk niet in. Na een hele poos wachten zagen we een fiets aankomen met twee mensen erop… bleek dat Tuinhark een lekke band had! Darn, wat nu? In ieder geval gingen we even naar binnen omdat Zeroth een echte wc had in de flat, die wilden we natuurlijk allemaal even proberen, en daarna bleven we eigenlijk een beetje hangen daar.

We kwamen erachter dat ook Zeroth sinds kort aan de Travian is en hielpen haar een beetje op weg. We hadden allemaal wat trek, dus werden de koekjes en de wokkels tevoorschijn gehaald. Eigenlijk was het wel heel gezellig zo met zijn viertjes en we hadden opeens veel minder zin om nog naar het feest te gaan (los van de logistieke problemen). Dus we besloten het hier leuk te maken en dus haalde Zeroth haar “Chez Geek”-spel tevoorschijn. Dat hadden zij en Tuinhark al wel eens gespeeld, maar David en ik nog niet. Het was een erg leuk spel en natuurlijk heb ik ze allemaal vet ingemaakt… I’m just good at slacking!

Tegen een uurtje of half vier besloten we maar eens richting Tuinharks huisje te gaan, met de auto, dus dat werd proppen (sommige mensen weten hoeveel er in de auto zat, denk daar nog drie mensen bij….)! Maar met wat goede wil kan heel veel en dus waren we even later bij Tuinhark thuis. Hij was zo vriendelijk om ons zijn luchtbed en een slaapzak te lenen, en we gingen al vrij snel naar bed. Rare gewaarwording altijd als je gaat slapen wanneer het licht begint te worden en de vogels de longen uit hun lijf zingen.

Zaterdag sliepen we lang uit (doh), waarna we lekker gingen brunchen met zijn drietjes. En natuurlijk moesten we nu ook Travian bij Tuinhark introduceren. Wel leuk als zoveel mensen die je kent ook een spel spelen! Natuurlijk moesten we ook nog gaan bedenken wat we vandaag gingen eten, Zeroth en Kirk zouden mee-eten, dus het moest in ieder geval vegetarisch zijn. We besloten spaghetti te maken met wat sla en stokbrood erbij, dat zou genoeg moeten zijn voor vijf mensen. Even naar de C1000 en het was geregeld.

David en ik begonnen tegen kwart over vijf met snijden en koken, dus om zes uur stond het eten op tafel. Het smaakte goed! Pudding toe en iedereen was moe maar voldaan… Maar de avond was nog lang niet voorbij en dat was maar goed ook, want we zouden nog naar X-3, in de bioscoop. De review volgt in een aparte post… maar het was gezellig. Na de film nog even wat drinken in een kroegje er tegenover, en toen op tijd terug, want David en ik waren met de bus omdat we geen fiets hadden. Ook Tuinhark ging met ons mee. Wacht even, Tuinhark? Ja, want ook zijn reservefiets had een lekke band… arme kerel.

Vrij op tijd waren we dus weer thuis, wat wel fijn was, want de volgende dag wilden we niet te laat opstaan. Tuinhark wilde nog naar de skateclub en wij moesten op tijd weer in Den Haag zijn. Nog even wat gegeten en toen naar bed. ‘s Morgens ging om kwart voor negen de wekker weer en al voor half tien zaten we aan het ontbijt. We waren dus mooi op tijd weg, en dat kwam goed uit, want David had nog wat spullen in Hoogeveen laten liggen en nu hadden we tijd om er even langs te gaan.

Davids ouders en Esther waren gewoon thuis, dus konden we even gezellig buiten in de zon een kopje koffie met appelflap meegebruiken! En net toen we weg wilden gaan was er opeens nog meer onverwacht bezoek: Peter en Lilian (aangekondigd door een schep die ineens de tuin in kwam zeilen en in het gras bleef staan)! We bleven dus nog even iets langer plakken, heel leuk om zo spontaan bijna de hele familie even bij elkaar te hebben! Maar we konden toch niet te lang blijven, want ik moest op tijd in Den Haag terug zijn. Zo tegen kwart over twaalf reden we er dus maar weer vandoor, en tegen kwart voor drie waren we weer thuis!

Ik moest toen nog naar het zomerconcert van de KAN, lekker politie-agentje spelen bij de kids, en het begon om half vier. Ik was dus wel aan de late kant, maar alles kwam goed en het was een leuk concert, al was het wat lang… Toch altijd leuk om je eigen leerlingen zich te zien presenteren! En toen was het weekend alweer voorbij…..!

Den Bosch

Meilindis — Mon, 05 Jun 2006 13:42:04 +0000

Zaterdagavond gingen David en ik weer eens naar onze goede vrienden Lennaert en Barbara in Den Bosch. Ze waren net een maand geleden verhuisd, ze hadden namelijk een eigen huis gekocht! Wij waren natuurlijk èrg nieuwsgierig hoe het allemaal was geworden, want we hadden wel wat foto’s gezien van tijdens de bouw, maar dat is toch heel wat anders dan het in het echt zien.

We kwamen tegen een uurtje of zes aan, en Len en Bar wonen op de begane grond van een soort vierkante flat met een binnenplaats. Ruime woningen, mooi dichtbij het station, en ook is de snelweg erg gemakkelijk te bereiken. Het huis is echt geweldig mooi, met veel ruimte en ook mooi transparant opgezet. De woonkamer is verbonden met een tussenkamer en de keuken, en de logeerkamer, slaapkamer, douche en toilet zijn wel apart afgesloten ruimtes. Het is nu nog een beetje leeg, maar iedereen weet dat je in de loop der jaren vanzelf alles volbouwt… dus dat komt nog wel! Maar goed, het huis was geweldig, en niet te vergelijken met waar ze hiervoor woonden. Eerlijk gezegd kreeg ik wel een beetje de kriebels om zelf ook een huis te gaan kopen, maar dat is echt toekomstmuziek… Len en Bar kunnen echt blij zijn met zo’n plek als ze nu hebben!

Vanuit de woonkamer stap je zo de binnenplaats op, waar een paar bankjes staan en er is zelfs een jeu-de-boulesbaan! Iedere bewoner had als welkomstcadeautje een jeu-de-boulessetje gekregen, en dat moest natuurlijk worden uitgeprobeerd! David en Len gingen spelen, terwijl Bar en ik nog even een kopje thee dronken en gezellig bijkletsten. Len en David trokken nogal bekijks, tegenover ons stonden wat jongens in roze t-shirts te kijken, en daar wilden we natuurlijk even een foto van maken! Maar alas, de batterij was leeg en ook Bars toestel was powerloos… Gelukkig hebben we de herinnering nog! Maar vandaar dus de oude foto bij deze post.

Toen het wat donkerder werd kwamen de jongens weer binnen en zaten we een poosje gezellig te kletsen. Op een gegeven moment kregen we het idee om Fahrenheit 9/11 te gaan kijken, David en ik hadden hem al gezien, maar hadden er geen problemen mee om hem nog een keer te kijken. Alleen duurde de film wat langer dan we verwachtten, dus besloten we voor het eind te stoppen. Het was alweer een uur of een en we gingen lekker naar bed.

De volgende ochtend kregen we een vijfsterrenontbijt, met versgeperst sap, verse warme broodjes, eieren, zalm, suikerbrood, en nog veel meer lekkers… Helemaal stuffed gingen we toen nog even jeu-de-boulen. Ook deze keer won David, maar Len en ik gaven wel wat meer partij. Wel leuk hoor dat dat daar zo kan. Het was ook nog erg mooi weer, dus we konden zonder jas! Tegen een uur of half drie besloten we maar eens weer naar huis te gaan, anders zouden we echt blijven plakken… en dus waren we tegen vier uur weer thuis!

Ouderwets gezellig!

Meilindis — Sun, 12 Feb 2006 18:25:42 +0000

Gisteravond gingen David en ik met onze grote vriendin Eva en haar nieuwe vriend Gilbert gezellig een avondje uit. We hadden Gilbert nog nooit eerder ontmoet, maar het klikte goed en het beloofde een leuke avond te worden.

Eerst zouden we ergens gaan eten. Eva had een tas vol dinnercheques bij zich en een enorme lijst met deelnemende restaurants, dus kansen genoeg zou je zeggen! De “Buddha Bar” leek ons wel een goede keuze en dus togen we naar de Dagelijkse Groenmarkt. We gingen naar binnen en bevonden ons in een vrij krap restaurant, alles stond dicht op elkaar, en er waren hoeken met zitzakken om te “loungen”. We vroegen om een tafel voor vier, wat werd opgelost door twee tafels tegen elkaar aan te schuiven, en we gingen zitten. Eva vroeg voor de zekerheid nog even of ze echt dinnercheques accepteerden, wat de ober even ging navragen. Even later kwam hij terug, nee, dat deden ze toch niet! Wij keken raar op, want ze stonden wel op de website van de dinnercheques als deelnemend restaurant.

Dus wij gingen weer weg! Streep op de lijst, volgende keus: Floow (flooow) op het Plein. We liepen erheen en mijn eerste indruk was: wat een láng restaurant! Het was niet breed, maar liep erg ver door. De hele inrichting was in het rood en zwart, rode lampen (beetje hoerig eigenlijk) en zwarte tafels enzo. Onze jassen werden aangenomen en op de nu wel erg nuttige vraag of ze dinnercheques aannamen werd ook deze keer “Nee” geantwoord. ….”Geintje! Jawel hoor!” Grappige ober.

We gingen zitten en kregen het menu van de dag te horen: een voorgerecht van wat groenten en kaas (weet niet meer wat het was, ik had iets anders), een hoofdgerecht van gevuld piepkuiken (ouch) op pasta, en als toetje mandarijnentaart met ijs. Het klonk erg goed en al kregen we nog een menukaart, David en Gilbert besloten meteen het menu van de dag te nemen. Eva en ik keken nog even kritisch verder, ook tactisch, want als er iets niet zo lekker was konden we wederzijds wat ruilen met onze partners!

Uiteindelijk nam ik als voorgerecht een velouté van wilde spinazie met daarin gerookte vis (soort weet ik niet meer) en kaascroutons. Heel erg lekker! En als hoofdgerecht nam ik tarbot (ja, uit te spreken zoals je het schrijft…) met daarbij een taartje van spinazie, zongedroogde tomaatjes en pijnboompitten, een soort aardappelpuree en een lekkere saus.

Allemaal erg aparte combi’s, maar heel lekker! Bij het toetje aangekomen besloten Eva en ik mee te doen met de mandarijnentaart, en dat bleek een goede keus! Lekker glaasje amaretto erbij, en citroenijs… We waren heel erg voldaan allemaal! En natuurlijk hebben we onder het eten over van alles en nog wat gekletst. Veel over kinderen krijgen (leuke namen verzinnen!) en over bijvoorbeeld leerlingen….

Vervolgens gingen we naar de bioscoop, kaartjes halen voor Casanova, en hadden we nog een uurtje over. Dus maar even naar een cafeetje voor een koffie. In de bar, waar je ook weer kon loungen, was zelfs livemuziek, een jongen die keyboard speelde en een andere die van alles deed, waaronder steeldrum en mondharp! Dat gaf wel sfeer, al was de ruimte wat kaal naar mijn smaak.

Relaxed en mellow gingen we weer richting bios, waar we genoten van de film Casanova, zie de review hierboven, en zo tegen middernacht kwamen we weer naar buiten. We kregen bij het naar buiten gaan zo’n clicker als van de Axe-reclame. Wel grappig, alleen jammer dat het foldertje zo op mannen gericht was (“zie jij een leuke chick?” etc.), dat had universeler gekund. Maar goed, iedereen begon meteen elkaar te clicken, wat wel grappig was. Bij de fietsen namen we afscheid van Eva en Gilbert, met de belofte snel weer eens zo’n leuke avond te organiseren samen.