Paradijsje
Vanmorgen werden we wakker op Kreta! Toen ik naar de woonkamer liep straalde het zonnetje me al tegemoet, en toen ik naar buiten keek werd ik heel blij: voor ons huis lag een heerlijk terrasje met een zwembad dat werd omringd door een exotische tuin, en erachter kon je prachtig de Lefka Ora (Witte Bergen) zien liggen! En wat het nog mooier maakte was dat de temperatuur veel hoger was dan we gewend waren: 22 graden in de schaduw…
Dat werd buiten ontbijten! Broodje, yoghurtje, thee, sap, eitje erbij… tijd genoeg en oh, wat lekker, die zonnewarmte te voelen! Ik besloot wel meteen dat ik een zonnebril moest (die was ik vergeten), want de zon was wel erg fel.
We brachten een rustige dag door, grotendeels bij het huis, maar we gingen er ook nog even op uit, want we hadden niet zoveel boodschappen gehaald gisteravond. We vroegen Mat nog even waar we handig naar de supermarkt konden, en hij beschreef waar we ongeveer heen moesten rijden. In het dorpje naast Kaina, Agioi Pantes, was een soort buurtsuper, maar wij reden vandaag meteen door naar Kalyves, een wat groter dorp.
Op Kreta heb je eigenlijk maar een grote weg (echt een snelweg kun je het niet noemen): de E75, ook wel de Nieuwe Weg genaamd. Dat impliceert dat er ook een Oude Weg is, en inderdaad, die loopt grotendeels parallel met de Nieuwe Weg, dwars door kleine dorpjes, en is erg smal en hobbelig. Die Oude Weg namen we, omdat we erg braaf zijn (we mochten volgens de bordjes niet linksaf slaan de Nieuwe Weg op).
De Oude Weg was mooi en interessant om te rijden. We kwamen er achter dat het centrale plein van een dorpje bijna altijd een oude boom in het midden heeft staan. En dat er overal kafeneions zijn waar (meestal) mannen een kop koffie gaan drinken. En taverna’s voor als je iets wilt eten.
We reden Kalyves binnen, en het was druk. Er leek iets te doen te zijn bij de kerk, misschien een bruiloft of een begrafenis, we konden het niet zien. Toen we bij de hoofdstraat kwamen schrokken we wel een beetje: zo smal en toch tweerichtingsverkeer? Jazeker… De Grieken doen vrij relaxt, ze parkeren overal en nergens, scooters en brommers staan of rijden in de weg, en je moet redelijk koel blijven bij het passeren. Gelukkig was David daar goed in. We zagen hier ook voor het eerst de Middelandse Zee van dichtbij.
We vonden ook in Kalyves een IN.KA, en kochten meteen goed in. Er werden ook sloffen verkocht, en we namen beiden een paar mee, want de tegelvloer in het huis was vrij koel. Boodschappen doen in een Griekstalige winkel is nog niet zo simpel. Je kunt meestal niet goed lezen wat iets is (mijn klassieke Grieks is sowieso best weggezakt, maar is ook niet heel goed te vergelijken met nieuw-Grieks), dus het is af en toe een beetje gokken. Dat houdt het interessant!
We reden terug via de Nieuwe Weg, dit keer bij daglicht, en genoten van de prachtige panorama’s. Wat geven bergen toch een overweldigende grootsheid aan je uitzicht! Het land zag er wel ontzettend droog uit, voor mijn gevoel moest iedere plant of boom taai zijn en hard werken om te overleven. Het was al vroeg donker doordat de zon dan al achter de bergen verdwijnt. Ik maakte kennis met Suske en Wiske, de katten van Mat en Corry, beiden tuxedo’s, Suske met kort en Wiske met lang haar. Met name Wiske was een ontzettende knuffelkat, bijna nog erger dan Freya…
‘s Avonds hingen we een beetje op de bank, boekje erbij, drankje erbij (er stond een fles wijn als welkom), en we voelden ons echt op vakantie. Heerlijk!