De Sock Madness gaat door… afgelopen dinsdag kwam het patroon van ronde 3 binnen in mijn mailbox! Het heet Waimakariri, naar een rivier in Nieuw Zeeland (waar de ontwerpster woont). Die rivier meandert en kleine stroompjes splitsen zich af om zich een eindje verder weer met de hoofdrivier te verenigen. De sokken zitten heel ingenieus in elkaar. Je begint bij de teen met de kabel en werkt daarna in het rond verder. De kabels splitsen zich net als de rivier
Sinds een paar weken is hij weer van start: de Sock Madness. De tiende editie alweer. De Sock Madness is een jaarlijkse sokkenbreicompetitie op Ravelry. Iedereen mag meedoen, en om je te kwalificeren moet je eerst binnen twee weken het paar kwalificatiesokken breien. Daarna word je ingedeeld in een team op basis van je snelheid en ervaring, en elke twee weken begint er een nieuwe ronde. Je krijgt een sokkenpatroon per email toegestuurd, en de eerst x breiers van elk team
Donderdag hadden Anna en ik een afspraak in Den Bosch. In de Achterstevorenswap had ze mij een middagje kleurenspelen aangeboden, en na een eerdere mislukte poging was het nu toch zover: de curver met gekleurde lontjes werd omgedraaid op tafel, de handkaard lag klaar, en ik had het kleurenboek dit keer bij me… Ik had een cadeautje meegenomen voor Anna: een in het geheim gemaakte tekening van haar bijzondere kat Lillepoes, en ze was daar heel blij mee! Anna had
Ruim twee jaar geleden kocht ik een spinnewiel om eens te kijken of dat iets voor mij was, spinnen. Het bleek dat ik spinnen heel leuk en ontspannend vind om te doen, maar het spinnewiel dat ik had was voor mijn situatie niet ideaal. Het is een Louet S10, een superdegelijk spinnewiel, met een enkele trapper om het wiel aan te drijven. Die enkele trapper staat alleen precies horizontaal, dus om te trappen moet je hem als het ware voorover